KOCHANYM BABCIOM I DZIADKOM
W DNIU ICH ŚWIĘTA

     W styczniu wszystkie wnuczęta odwiedzają babcie i dziadków, by złożyć im życzenia.  Czego im życzyć? Zdrowia,  uśmiechu na co dzień,  pociechy z wnucząt, pogody ducha i wysokiej emerytury, którą  często dzielą się z dziećmi swoich dzieci.

    Najmłodsi uczniowie Szkoły Podstawowej w Zelczynie uczcili święto swoich babć i dziadków  w dniu 11 stycznia, przygotowując występ artystyczny „Hej, na krakowskim rynku…..”. Zaproszeni goście usiedli przy stolikach zastawionych słodkościami i obserwowali  wnuczęta, jak radzą sobie z ludowymi tańcami i śpiewkami.  Mali artyści, ubrani w stroje krakowskie i góralskie starali się wypaść  najlepiej jak to możliwe, by babcie i dziadkowie byli z nich dumni.  W sali pojawił się smok wawelski, lajkonik, góralskie tańce, ludowe przyśpiewki.  Na zakończenia wszystkie dzieci zaśpiewały swym babciom i dziadkom „Sto lat” i wręczyły upominki. Do życzeń przyłączyła się pani Teresa Dąbrowska, dyrektor szkoły.
             Myślę, że gościom podobał się występ, mimo tego, że niektórym z wrażenia myliły się w tańcu kroki. No cóż, nie byli to zawodowi tancerze, tylko przedszkolaki i uczniowie najmłodszych klas. 

Obejrzyj zdjęcia

     Chciałabym, by moja babcia chociaż w Dniu Babci poczuła się jak gwiazda i w związku z tym przeprowadziłam z nią krótki wywiad.

- Dzień dobry Babciu!

- Dzień dobry!

- Pierwsze pytanie, które chciałam Ci zadać dotyczy zabawy. Czy inaczej bawi się mama z córką, niż babcia z wnuczką?

- Rodzicom zawsze się spieszy, nie zawsze mają czas na zabawę z dziećmi. Często są zmęczeni, wolą poleżeć przed telewizorem, niż rozmawiać. Babcia nie chodzi do pracy, ma więcej czasu i cierpliwości dla swoich wnucząt.

- A w co ty się bawiłaś , kiedy byłaś małą dziewczynką?

 - Były różne zabawy. W lecie bawiliśmy się w chowanego, a w zimie jeździliśmy na nartach, rzucaliśmy się śnieżkami. Ale w tamtych latach było mało czasu na zabawę. Pomagaliśmy rodzicom. Pracowaliśmy na roli, zbieraliśmy zboże.

- Czy lubisz rozpieszczać swoje wnuki?

- Oczywiście, że tak.

- A w jaki sposób?

- Lubię dać czekoladkę, utulić wnuka, dać parę złotych na lody.

- A opowiesz mi jakąś anegdotę związaną z wnukami?

- Takich anegdot było wiele. Pamiętam, jak mój wnuk, w wieku 4 lat chciał sam przejechać się samochodem. Zabrał kluczyki i wsiadł do samochodu. Dobrze, że zauważyłam, jak wsiadał do auta, bo nie wiem jak by się ta przygoda skończyła. Inna śmieszna przygoda spotkała twojego dziadka. Nakrzyczał na swojego wnuka, a ten w zamian nasikał mu do buta. Pamiętam też innego wnuka, który zebrał z gniazd wszystkie jajka, ułożył je w koszyku, wyszedł na drogę i chciał je sprzedać. Cena jajka była bardzo wysoka.   Sąsiadka widziała go i powiedziała mi o tym. Jajek tak drogich nikt nie kupił. Kiedy byłaś malutka, zasnęłam z tobą na pierzynie. Kiedy się obudziłam, ciebie nie było. Strasznie się przestraszyłam. Szukało cię wiele osób. A ty spokojnie spałaś sobie tak okryta pierzyną, że nie było ciebie widać. Mogłabym długo tak opowiadać o sytuacjach, z których dzisiaj wszyscy się śmiejemy.

- I już ostanie pytanie. Czego można Ci życzyć w dniu Twojego święta?

- Na pewno zdrowia,  mało zmartwień i tego, by wnuczęta często nas odwiedzały.

- Bardzo dziękuję za udzielenie wywiadu.

- Ja również dziękuję.

Kochająca i wdzięczna za troskę, opiekę i czułość - wnuczka